Musical Practices for Religious Education Knowledge And Emotion-Based Approach

Music is valuable for Religious Education (RE) primarily due to its potential for the development and improvement of moral sensibilities, emotions, and feelings. Regarding the capacity of music for conveying knowledge and inducing emotions in relation to the ‘feeling’/ affective element in religion, there is a quality in music that expresses and makes accessible the emotive dimension of attitudes and underpinning values. Thus, the relation of music to values and attitudes seems to be identified according to musical effects on emotional arousal, discovering or communicating knowledge, and guiding behaviour. It might also be suggested on this basis that RE must give space for music, so that students will utilize the intellectual and emotional resources in values education. In this context, music in RE can play a significant role in reconfiguring, for instance, moral thinking by influencing students' moral thoughts, thanks to its power to elicit the standard modes of ethical discourse. Consequently, an immense potential for the growth of personality and character can be gained through music.

The present research recognises that religious feelings can be expressed and are accessible through music in accordance with its responsive emotional elements. Namely, music has the potential to speak directly in forms that cannot be expressed by any other languages of everyday experience. This is not only about whether music has a kind of semantic machinery. Owing to the relationship between the moral and the aesthetic, music must also be evaluated in terms of its educational significance. Given the relation between moral behaviours and moral emotions, we can agree that some artworks can underpin moral attitudes. Therefore, music might well support cultural and moral development if we accept its facility for promoting wider perspectives and deeper understandings of the world.

Müzik, öncelikle ahlaki duyarlılıkların, duyguların ve hislerin gelişimi ve iyileştirilmesine katkıda bulunma potansiyeliyle Din Eğitimi için değerlidir. Müziğin bilgi iletimi ve duyguları harekete geçirme kapasitesine gelince, dindeki 'duygu'/duyuşsal unsurlarla ilişkili olarak, müzikte tutumların ve temel değerlerin duygusal boyutunu ifade eden ve onları erişilebilir kılan bir nitelik bulunmaktadır. Bu nedenle, müziğin değerler ve tutumlarla ilişkisi, onun duygusal uyarılma, bilgiyi keşfetme veya iletme ve davranışları yönlendirme üzerindeki etkilerine göre belirleniyor gibi görünmektedir. Buradan hareketle,öğrencilerin değerler eğitiminde düşünsel ve duygusal kaynakları kullanabilmeleri için din eğitiminde müziğe yer verilmesi gerektiği ileri sürülebilir. Bu bağlamda, din eğitiminde kullanılacak olan müzik, standart etik söylem biçimlerini ortaya çıkarma gücü sayesinde, örneğin öğrencilerin ahlaki düşüncelerini etkileyerek ahlaki düşüncenin yeniden yapılandırılmasında önemli bir rol oynayabilir. Sonuç olarak, kişilik ve karakter gelişimi için müzik aracılığıyla büyük bir potansiyel elde edilebilir.

Bu araştırma, dini duyguların, müziğin duygusal unsurlarıyla uyumlu olarak, müzik aracılığıyla ifade edilebileceğini ve bu duygulara yine müzik aracılığıyla erişilebileceğini kabul etmektedir Bir diğer ifadeyle, müziğin, günlük deneyimin diğer dilleri tarafından ifade edilemeyen biçimlerde doğrudan konuşma potansiyeli bulunmaktadır. Bu sadece müziğin bir tür anlamsal mekanizmaya sahip olup olmadığıyla ilgili değildir. Ahlaki olan ve estetik olan arasındaki ilişki nedeniyle, müzik aynı zamanda eğitsel önemi açısından da değerlendirilmelidir. Ahlaki davranışlar ile ahlaki duygular arasındaki ilişkiye bakıldığında, bazı sanat eserlerinin ahlaki tutumları destekleyebileceğini kabul edebiliriz. Bu nedenle, müziğin daha geniş perspektifleri ve dünyayı daha derinlemesine anlamayı teşvik etmeye imkan sağlayacağını kabul ettiğimiz taktirde, müzik kültürel ve ahlaki gelişimi destekleyebilir.